Կիլիկիայի հայկական թագավորություն

ԼԵՎՈՆ Բ-Ի ՀՌՉԱԿՈՒՄԸ «ՀԱՅՈՑ ԹԱԳԱՎՈՐ»

Լևոն Բ-ի իշխանության տարիներին Կիլիկիայի արտաքին քաղաքական հարաբերությունները բավականաչափ բարդ էին: Մերձավոր Արևելքում տեղի էին ունեցել քաղաքական խոշոր իրադարձություններ և փոփոխություններ: Տեղի էին ունեցել երրորդ, չորրորդ, հինգերորդ խաչակրաց արշավանքները:
Միջազգային կյանքում տեղի ունեցած այս փոփոխություններն ընդհանուր առմամբ նպաստավոր էին Կիլիկիայի համար, և Լևոն Բ հմտորեն օգտագործեց դրանք իր արտաքին քաղաքականության մեջ: Նա դրսևորեց դիվանագիտական արտակարգ ընդունակություններ:
Լևոն Բ Կիլիկիայում սկսեց իշխել դեռևս 1185 թ. իր եղբայր Ռուբենի գերության ժամանակ: Ազատվելուց հետո Ռուբենը, հօգուտ իր եղբոր, հրաժարվեց իշխանությունից, քաշվեց վանք, ուր և 1187 թ. մահացավ:
Լևոն Բ-ի իշխանության ժամանակ Կիլիկիային վտանգ էր սպառնում Եգիպտոսի Այյուբյան սուլթան Սալահ ալ-Դինի կողմից, որն իր իշխանությանն էր ենթարկել Եգիպտոսը, Արաբիան, Դամասկոսի և Հալեպի ամիրայությունները, իսկ 1187 թ. ,հաղթելով խաչակիրներին, գերել էր Երուսաղեմի թագավոր Գվիդոն Լուսինյանին և նվաճել Երուսաղեմը:

What do you want most in a friend – someone who is intelligent, or someone who has a sense of humor, or someone who is reliable? Which one of these characteristics is most important to you?

Friendship is a very important part in everyone’s life. The absence of friends makes us feel alone. Real friends are always there to give us helping hand and shoulder to cry. They are always there to share with us happiness and loneliness.
What about the qualities friends should have they are individual for each of us. It depends on your own experience and life style. In my point of view, the most important quality for a friend is reliable. If a friend, then reliable friend as others can’t be called FRIENDS. We may know and like a person who is intelligent, or who has a sense of humor, but we cannot call him a friend unless he is also faithful and trustworthy.

Is it better to enjoy your money when you earn it or is it better to save your money for some time in the future?

Nowadays, some may hold the opinion that it is better to enjoy your money as soon as you earn it, but others have opposite attitude. It’s difficult choice faced by lots of people because of the different attitudes they hold towards money.
I’m a teen and many can think that I would prefer spending money immediately. There are considerable amount of reasons why people think like this. Teenagers like spending money. They like clothing well, buying thing they like immediately and sometimes they can buy things which are silly to buy. Frankly I prefer saving money. I don’t like spending it as soon as possible. I’m the type of people who not only live for today, but also for tomorrow. We can’t foresee our future, so I always have some money for unforeseen contingencies. I have many reasons to support this way of using money as there were many cases when my saved money was useful. I don’t say that I don’t buy anything. No, I like buying new things and I enjoy them. I only save money where I can do it really.
I one word, saving money is right as we don’t know what will happen then. We always should be prepared for everything that can happen.

Չարենցի բանաստեղծություններից

Ես իմ անուշ Հայաստանի

Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բառն եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման
Ու նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պարն եմ սիրում:

Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե,
Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ,
Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև
Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քարն եմ սիրում:

Ուր էլ լինեմ — չեմ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չեմ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրերը մեր,
Ինչքան էլ սուր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր,
Էլի ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան յարն եմ սիրում:

Իմ կարոտած սրտի համար ոչ մի ուրիչ հեքիաթ չկա,
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա,
Աշխարհ անցիր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա,
Ինչպես անհաս փառքի ճամփա` ես իմ Մասիս սարն եմ սիրում:

Գանգրահեր տղա

«Հարդագողի ճամփորդները»

Սիրելի Վիվանին

Հարդագողի ճամփորդներ ենք մենք երկու՝
Երկու ճամփորդ՝ պատառոտած շորերով:
Ու սիրել ենք տրտմությունը մեր հոգու՝
Անրջական կարոտներով ու սիրով:
Մենք սիրել ենք տրտմությունը մեր հոգու՝
Անրջական ինչ-որ կարոտ, ինչ-որ սեր:
Ու սիրում ենք առավոտից իրիկուն
Ճամփա երթալ – ու հավիտյան երազել:
Աչքերիս մեջ մենք պահել ենք երկնային
Ճամփաների հեռուները դյութական –
Ու անցնում ենք ուղիներով երկրային,
Ուր բյո՜ւր մարդիկ երազեցին ու չկան:

Եղիշե Չարենց/Սողոմոնյան/

Կենսագրություն
Ասույթներ Չարենցի մասին
Չարենցի կանայք…Չարենցի սերերը…
«Ես մարդկայնություն եմ պահանջում»
«Մինչեւ ե՞րբ անորոշության մեջ մնամ…»
Դանթեական առասպել
«Տաղարան» շարքը
«Ամբոխները խելագարված»
«Դեպի լյառը Մասիս»
«Հարդագողի ճամփորդները»
«Անակնկալ հանդիպում Պետրոպավլովյան ամրոցում»
Անվերնագիր (Իմ մահվան օրը…)
«Մահվան տեսիլ»
Բանաստեծություններ

«Անակնկալ հանդիպում Պետրոպավլովյան ամրոցում»

Ես, անբարբառ մի մանուկ,
Երկու ձեռքս պարզեցի… —
ՄԻՔ. ՆԱԼԲԱՆԴՅԱՆ

Այս ամրոցի օդում՝ մգլահամ ու ճնշող՝
Ստվերներ են շրջում օրհասական, —
Եվ անցյալի մռայլ ոտնաձայնն է հնչում
Ինչպես մահվան քայլերգ հերոսական…
Ուրուների նման արնակարմիր ու վեհ,
Հայացքներում վճիռ ու տառապանք անգո՝
Տեսլանում են ահա մարտիրոսներն իմ դեմ
Եղերական ու սուրբ կերպարանքով:
Այսպես, շարան-շարան, ստվերներ հի՛ն,
Հին անուններ — այնքան հերոսական,
Դեմքեր — և՛ պարզ, և՛ ջինջ, և՛ սիրելի
Ահա կանգնում են իմ մտքի առաջ:
Սերունդներ են ամբողջ, մի վեհ բանակ,
Շռնդալով անցնող հաղթական երթ,
Հերոսության, փառքի մի ճանապարհ անհաս,
Հիմա դարձած անցած օրերի երգ…

«Դեպի լյառը Մասիս»

Ակսել Բակունցին, պայծառ բարեկամիս

 

Նա դուրս եկավ տնից առավոտվա ծեգին,
Իր ետևից կամաց դուռը փակեց,
Վերջին անգամ նայեց իր տնակին —
Եվ քայլերը ուղղեց դեպի բաղերը։ —
Ցուրտ էր։ — Արևը դեռ հորիզոնից
Նոր էր փռել աղջամուղջը վաղընջական,
Եվ վաղ առավոտի ծիրանեգույն ֆոնին
Հեռվում երևում Էր Մասիսը՝ կապույտ շղարշ հագած…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Գիշերը չէր քնել։ — Քրքրել էր թղթերը,
Երկար թերթել թերթերը բազմաթիվ,—
Օրագրեր, գրքեր, ձեռագրեր,
Գրություններ՝ մնացած դեռ Դորպատից։
Կյանքի նման իր բարդ, խառնիխուռը, լիքը,
Իր խոհերի նման բազմապիսի,
Խոհեր՝ ուղղած դեպի սերունդները գալիք,
Ծրագիրներ՝ կիսատ, կամ սկսված հազիվ,—
Ո՞ւմ էր թողնում բոլորը, ո՞ր սիրեցյալ սանին,
Որպեսզի վաղը նա այդ թերթերից
Գուրգուրանքով հաներ իր խոսքը կենդանի
Եվ խնամքով հանձներ տպագրյալ գրին…

«Ամբոխները խելագարված»

I
Հեռո՜ւ, մոտիկ ընկերներին,- աշխարհներին, արևներին,-
Հրանման հոգիներին։-
Բոլո՜ր նրանց, ում որ հոգին վառվում է վառ,-
Բոլո՜ր նրանց հոգիներին արևավառ,-
Կյանքի՜, մահի՜ այս ամեհի աղջամուղջում՝
Ողջակիզվող հոգիներին – ողջո՜ւյն, ողջո՜ւյն։-

II
Իրիկուն էր, հրակարմիր մի իրիկուն։
Արևը, բորբ՝ մայր էր մտնում արևմուտքում։
Դաշտի վրա փռվել էր մուժ արյունամած՝
Թույն էր կարծես՝ բորբ արևի սրտից քամած։
Արևը, թեժ՝ մայր էր մտնում արևմուտքում –
Ու արյուն էր դաշտի վրա, թո՛ւյն էր թքում։
Հորիզոնում վառել էր մի կարմիր քուրա –
Ու արնավառ փայլ էր փռում դաշտի վրա։
Ու արտերը, ալեծածան, վառվել էին
Արեգակի կարմիր փայլով իրիկնային։-
Դաշտը, անծայր ու անսահման, լայնատարած՝
Հրակարմիր տարածվել էր նրանց առաջ։
Ծով էր կարծես, որ սկիզբ ու սահման չունի –
Ծով էր կարծես՝ մշուշի մեջ իրիկունի։-

«Տաղարան»

Արփիկին

Հդըս խոսի՛, մի՛ կենա խըռովի պես,
Տալղա¹ տըվիր, գեմիս² տարար ծովի պես.
Կու մեռնիմ,— չիս տեսնի Սայաթ-Նովի պես…
Սայաթ–Նովա

* * *

Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում — բոլորը քեզ.
Ինչքան կրակ ու վառ խնդում — բոլորը քեզ.—
Բոլո՜րը տամ ու նվիրեմ, ինձ ո՛չ մի հուր թող չմնա՝
Դո՜ւ չմրսես ձմռան ցրտում.— բոլո՜րը քեզ…

* * *

Ամռան անուշ, հուրհրատող տո՛թ ես, ջան,—
Նախշուն՝ նռան ու նարնջի հո՛տ ես, ջան,
Երբ խստադեմ ի՛նձ ես նայում դու հանկարծ —
Ասես սրտիս մահվան դաժան բո՛թ ես, ջան…

* * *