Հացապատում

   Յուրաքանչյուր մարդու համար հացը սուրբ է: Այն սուրբ է և՛ կրոնական առումով, և՛ մարդկանց գիտակցության մեջ: Եկեղեցում՝ պատարագի ժամանակ, գինու հետ տրվում է անթթխմոր հաց, որտեղ գինին Քրիստոսի արյունն է, հացը՝ մարմինը:
Դեռ փոքր ժամանակվանից յուրաքանչյուրիս ծնողն էլ նախատել է մեզ, երբ հացը գցել ենք գետնին և չենք վերցրել, երբ հացը հակառակ ենք դրել սեղանին և այլն: Դեռ փոքր ժամանակվանից նրանք մեր մեջ սերմանել են հացի սրբությունն ու կարևորությունը:
Իրոք, հացը սուրբ է… Հացը իր օգտակարությամբ դարեր շարունակ կերակրել է սերունդներ: